FOTO Johannes Dalhuijsen

Februari 2018

Hallo allemaal… wat fijn dat je er bent. Ben je voor het eerst hier of ben je al bekend?” Getekend: Juf Ank. Vind dat ik deze column in de februarimaand met deze carnavalskraker van de gebroeders Rossig (Met dank aan André van Duin in DWDD) maar moest openen. Daar zit ik dan weer met mijn vermeende langjarige tv-verstand en de kijkcijfers. Voor mij en mijn collega’s

zijn die dagelijkse kijkcijfers als de aandelenkoersen. We maken pouletjes en voorspellen ons een ongeluk. We gokken op alles wat los en vast zit. Wedden dat het marktaandeel niet boven de X % uitkomt, wedden dat de kijkcijfers niet boven de Y % eindigen? Op basis van de kijkcijfers (GRP’s in reclamejargon) baseren wij nog steeds voornamelijk onze commerciële rondrekenmodellen.

Een rondrekenmodel is wanneer wij een bedrag in branded content investeren wij altijd rond moeten rekenen dat onze klantsponsors wel voldoende waar voor hun geld krijgen. En waar voor je geld is hier voldoende exposure en bereik in je doelgroep. Met veel bereik zien onze exposure waarderingsschema’s met billboards, brandpromo’s, titelkaarten, brandplacements, cromo’s, social posts, in app branding et cetera er uitstekend uit. Meestal zitten wij best goed met onze gokjes en dus ook berekeningen. Maar een keer in de zoveel tijd komt een witte raaf voorbij die er zomaar ineens is. Heel Nederland zit sinds een aantal weken zowel lineair als uitgesteld naar De Luizenmoeder te koekeloeren. Ruim 3,5 miljoen kijkers naar aflevering 4. Geweldige inkijk in de absurdistische wereld van de lagere school als minimaatschappij. Mijn werkster, maar ook zoon met zijn studiematen, zitten zondagavond allemaal op het puntje van hun stoel voor een bulderende lach en het feest van herkenning.

De cult is geboren. Slechts dertig minuten, bescheiden productiebudget en als locaties slechts een schoolplein – hal en lokaal en klaar is Anton! Lage productievalue, hoge amusementswaarde. Eindelijk zijn op de maandagmorgen de koffiecorners op mijn werk weer gevuld met commentaren en vooral herkenning. Interessant in de media ook de commentaren te lezen dat lineaire tv niet geheel dood is en niet alleen is voorbehouden aan live tv als The Voice of grote sportevenementen. Goed nieuws. De Luizenmoeder bewijst dat de kijker wel degelijk graag lineair kijkt naar vernieuwende series. Ik vind het fantastisch om van tijd tot tijd zo op het verkeerde been te worden gezet. Deze had ik weer niet zien aankomen.

Maar waarschijnlijk dus onze Nederlandse beursgorilla Jacko dan weer wel. Beursgorilla Jacko, sinds 2010 gehuisvest in Artis (na Berlijn) heeft vele malen de AEX index verslagen met zijn bananenact. Ik denk dat we Jacko maar eens een tijdje moeten laten inzetten bij SKO. Benieuwd hoe hij zich hier staande houdt. AVROTROS heeft een winnaar in huis. Hoge kijkcijfers waar zelfs

de finale van een Voice niet aan komt. Bij RTL of SBS zou hier commercieel mooi op gekapitaliseerd kunnen wordenbij vervolgseries. Rondrekenen zou voor mij geen probleem zijn. Met successeries als Divorce en Gooische Vrouwen kon ik mooi cases bouwen met mijn sponsors.

Storytelling voor mijn klanten in optima forma. Maar lekker op NPO 3 laten, zou ik zeggen. Een witte raaf, daar moet je commercieel niet te veel aan sleutelen. Laat de content de content blijven en niet snel en achteraf inkleuren met merknamen en diensten. Mooi wel dat er inmiddels een carnavalshit is, een remake naar de Vlaamse tv gaat en op het gebied van product licensing de mokken, tassen, t-shirts de winkel uitvliegen. Met geweldige teksten als ‘niet zwaaien… niet zwaaien’. Was getekend: Juf Ank.

• Tweet