Neymar of The Voice?
September 2017
222 miljoen euro legt de Qatarese staat neer voor een weliswaar goed, maar irritant voetballertje uit Brazilië. En dat is alleen nog maar de afkoopsom. De Qatar Investment Authority investeert in totaal meer dan een half miljard in dit manneke!
Naast dit waanzinnige transferbedrag mag Neymar nog eens 36 miljoen tekengeld bijschrijven en gaat maar liefst 60 miljoen euro bruto per jaar verdienen voor minimaal vijf jaar. Wat zou ik graag die spelersmakelaar zijn geweest en mijn 10% nu claimen.
Het geld spuit in Qatar de grond uit. Zijn ze wel goed bij hun hoofd daar in Doha? Moeten ze niet wat beter opletten met het verspillen van hun olie- en gasdollars? Volgens onderzoekers zijn de meeste auto’s over een jaar of tien al geheel elektrisch en gaan de Qataresen ruim 30% in omzet achteruit. Vaak volgt er dan meer neergang en hoppa, geld op. In Venezuela dachten ze ook dat de oliebronnen tot in de hemel groeiden, maar inmiddels is die tent failliet. De emir van Qatar verklaart al in 2011 na de overname van voetbalclub PSG dat het allemaal pure business is en dat PSG binnen vijf jaar een merkwaarde van 1 miljard zal hebben. We zijn inmiddels ruim vijf jaar verder, maar die calculatie ben ik nog niet tegengekomen.
En nu dus dit. Volgens ingewijden is dit investeringskunstje van de emir mede om Barcelona even te pesten. Barca waagde het om het contract met Qatar als shirtsponsor (166 miljoen voor vijf jaar) niet te verlengen. De Neymar investering ook toeschrijven aan zijn ambassadeurschap
voor het WK voetbal in 2022 is eveneens een lachertje. Hoewel, de schrijnende slavenarbeid die daar momenteel plaatsvindt bij de stadionbouw kan wel een voetballer gebruiken die daar af en toe in de bouwputten een balletje komt hooghouden.
Eén ding is zeker: speler plus manager worden hier niet slechter van. Ik dacht opeens aan de parallel met mijn industrie: waar vinden we dit soort unieke eenmalige transfers? Niet oliedollars, maar de belmiljoenen van telco Telefónica kwamen bij mij plots omhoog. De Spanjaarden kochten in 2000 voor miljarden ons vlaggenschip Endemol. Omdat content opeens King bleek te zijn en Big Brother 24 uur per dag in een soort wereldwijde hype (slaapverwekkende) content opleverde. Zouden de Qataresen anno vandaag dan niet beter voor een half miljard hebben kunnen investeren in een entertainment hit als The Voice? Als je goed doorrekent en een soort distributiefactor X commerciële factor X licentiefactor X platensuccessen X evenementen X Emmy factor et cetera hierop loslaat, dan zou dit een koopje zijn geweest en de mannen uit Quatar absoluut wel een merkwaarde na vijf jaar van 1 miljard hebben opgeleverd. Plus leuke openingsartiesten vanuit alle deelnemende WK-landen in de stadions.
Qua rendement en levensduur volgens mij een veel betere optie. Ik zie The Voice ook niet zo snel zijn been breken. ITV snapt dat wel. Hierdoor geïnspireerd ga ik eens wat entertainment proposities ontwikkelen voor oliemiljardairs met hoogmoedswaanzin. Ik ga starten in Doha. Ik verheug me nu al op mijn commissie.