September 2016



… daar zat een generatiekloof hand in hand. Hoe voelt een televisiegeneratiekloof? Een generatiekloof voelt als een interview tussen Bert van der Veer en Tim den Besten. Twee programmamakers, de een oud en rijp, de ander jong en groen. Aanleiding voor het interview is het fraaie drieluik van Van der Veer over 65 jaar televisie. Rode draad in het tweegesprek in Trouw (17-9) is het belang van het lineaire televisiekijken. 

Van der Veer: “… als je zeven dagen achter elkaar iedere avond twee uur filmpjes op YouTube kijkt, gebeuren er rare dingen met je hersens. Dan ga je de wereld beleven als een soort fragmentarische explosie.”

Den Besten: “Hoezo? Er staan niet alleen gekke filmpjes op YouTube.”

Van der Veer: “Je moet de hele tijd beslissingen nemen. Wat ga ik nu kijken?”

Den Besten: “Goed toch, dat je zelf kunt bepalen wat je wanneer ziet?”

Van der Veer: “Ik denk dat er een moment komt dat mensen die keuzestress willen ontwijken.”

Den Besten: “Het lijkt soms alsof de NPO in een andere wereld leeft dan ik.”

De discussie over lineair kijken is over de houdbaarheidsdatum heen. Kijkers zijn niet van de tijd, de tijd is van hen. De veronderstelde rivaliteit tussen de traditionele beeldbuis en andere schermen is voor menigeen geen issue. Interessanter is de vraag of NPO (3) daadwerkelijk in een ander universum leeft dan Tim. De zender heeft een duidelijke opdracht: gij zult jongeren bereiken! Is dit een reële opdracht of is de zender veroordeeld tot een straf?

Voor de buitenstaander lijkt het inmiddels op een Tantaluskwelling. En met Tantalus liep het niet goed af. Hij stond met de kin in het water en had dorst, maar telkens als hij wilde drinken, zakte het water weg. Het ontbreekt de zender niet aan dorst en niet aan daadkracht, maar aan een vermogen om de dorst te lessen. Het probleem is een tekort aan Timmen en een overdosis Berten. Er wordt te weinig doorgekleuterd bij NPO3 volgens mij. Voor Bertachtigen is televisie een discipline, voor Timachtigen is televisie een spel. Televisie (lees: video) is een makkelijk, eenvoudig en goedkoop te produceren en consumeren medium geworden. Ja Bert, televisie is een serieus vak, maar wel een vak met half Nederland inmiddels als producent. Of de vloggers de pioniers zijn die ons de weg wijzen naar de toekomst, weet ik niet. Feit is dat short form online videoproducties veel mediatijd en –aandacht opeisen. ‘Geestig toch dat op dit moment duizenden sufmutsen hun zinloze levens filmen en dat er miljoenen anderen naar dat saaie bestaan van die mensen zitten te kijken?’, schreef Youp van ’t Hek in zijn column (NRC 17-9). Ja Youp, die sufmutsen trekken met hun zinloze levens volle zalen. Vergeleken bij de aantallen toeschouwers op YouTube is Carré niet veel meer dan een sportkantine vol fans. Terwijl ik deze column schrijf, gaat een van de nieuwste projecten waar mijn bureau Fuse bij betrokken is online: Legends of Gaming. Een 100% online gameshow geproduceerd door EndemolShine Beyond. 9 fameuze Nederlandse vloggers, onder wie Enzo en Milan Knol, gaan de strijd met elkaar aan en battelen zich suf met de meest populaire games van dit moment. De regie is in handen van de vloggers.

Tijdens het schrijven van deze column zie ik kort na de lancering de teller razendsnel oplopen richting de 150.000 abonnees en noteer ik meer dan 1,5 miljoen views voor de eerste battles. Vul dit aan met de positieve commentaren en de duizenden likes op social media. Keuzestress, fragmentarische explosies, sufmutsen, zinloze levens? Bert en Youp, over wiens levens hebben we het eigenlijk? Niet die van de Timmen…

• Tweet