September 2015

Wegens vakantie gesloten. Met mijn vriendin geniet ik van de trage gang der dagen en van de prettige dynamiek in een mondaine badplaats aan de Portugese kust. Wij bevinden ons in Estoril. Levenskunst volgens het model Dieperink schrijft een maximalisering van het genot voor tegen zo min mogelijk inspanningen. De truc is om zo weinig mogelijk in zoveel mogelijk tijd te doen. Deze dagen weersta ik geen enkele verleiding van de consumptiemaatschappij. Voor mij geen cursus naïef schilderen, geen workshop spiritueel nagelbijten en geen weekend mankracht trommelen. Mijn dagelijkse ontdekkingsreis eindigt daarwaar een terras begint. Ik ben ten diepste een hedonist en schaam mij er niet voor dat te bekennen.

Het verhaal gaat dat Estoril in de Tweede Wereldoorlog een plek was waar spionnen en diplomaten graag vertoefden. Portugal was neutraal en de voorzieningen in Estoril waren ‘spionwaardig’. De geestelijk vader van James Bond, Ian Fleming, lid van de Naval Intelligence Division, vond in Estoril de inspiratie voor zijn allereerste roman Casino Royale. De belangrijkste trekpleister van de toeristenindustrie in Estoril is het Casino, een gigantisch groot multifunctioneel amusementscomplex. 

Het is een bruisende plek om te kijken en bekeken te worden, een plek om te flaneren en te flirten, en ook een plek om maar weer eens te beseffen dat de game- en gokindustrie, on- en offline, een bloeiende bedrijfstak is waar schaarste aan geld en aandacht van de consument geen issue is. Vrouwe Fortuna wordt hier door jong en oud, door arm en rijk 24/7 uitgedaagd. De marketeer in mij is deze dagen weliswaar ver weg, maar niet verdwenen zo blijkt, want ik voel een ergernis opkomen.

In Nederland wordt door de beleidsmakers al jaren gesproken over de broodnodige modernisering van de sterk verouderde wet op de kansspelen. De hervorming en invoering van de kansspelwetgeving is al heel lang bijna rond, maar bijna telt niet in deze wereld. Het is rood of zwart, het is a of b, het is ja of nee. De schatkist laat gefundenes Fressen liggen. Voor gamers en gokkers bestaan geen landsgrenzen. De reclamewereld en de game- en gokindustrie blijken keer op keer immuun voor regelgeving en gepraat.

Na een avondje spelen aan de Black Jacktafel zie ik nog een overeenkomst tussen beide werelden. In beide universa worden we verslagen door onze eigen illusies en in beide werelden proberen we onze subjectiviteit te objectiveren, te berekenen. U begrijpt, ik heb verloren, maar intens genoten. Terwijl ik lanterfanter en luier en mij haast om niets te doen, word ik herinnerd aan de deadline van deze column en geïnformeerd over de redactionele inhoud van deze Broadcast Magazine.

Of ik misschien iets wil zeggen over 50 jaar Ster? Ha, als er één instituut is waarover praten en regelgeving tot kunst is verheven, dan is het Ster wel. De onstuitbare lawine aan woorden heeft al die jaren geresulteerd in één innovatie: een leeuw die asjemenou zegt. Het is Ster niet aan te rekenen dat de ontwikkelingen in de reclame volledig aan de organisatie voorbij gaan. Met handen en voeten gebonden aan de wet ziet Ster de onomkeerbare verschuiving van spot naar non-spot aan zich voorbij trekken.

Ze mag er naar kijken, maar ze mag het niet verkopen. Ze is vleugellam, maar ze moet wel vliegen. Ster moet gaten in de omroepbegroting dichten met middelen waar de sleet op zit. Terwijl de trend is dat adverteerders met het strakke keurslijf van de blokken allang geen genoegen meer nemen, moet Ster de reclameblokken verlengen. Een anticyclisch begrotingsbeleid, gedoemd te mislukken. Ik wens Arian en haar team desalniettemin een goed glas sangria toe. Proost, op het goede leven!

• Tweet