Ik vertrek…

Een van mijn favoriete programma’s.

Prima typecasting van mensen die met hun laatste spaargeld naar hun droomlocatie vertrekken om hun idealen na te jagen. De producent  heeft voor AvroTros keurig de worst cases uitgezocht.

Ik ben fan van reality en docusoaps. Neemt niet weg dat ik die mensen immer het allerbeste gun en ze benijd omdat ze het gewoon doen. Respect.

Ik zie ook weleens mensen joggen (lees: sjokken) waarvan ik denk dat dat niets zal helpen.Ook voor hen respect. Dit jaar geen MIPcom voor mij. Door omstandigheden valt het precies samen met onze verlaat geplande zomervakantie. Voelt zelfs bevrijdend om eens niet naar Cannes te gaan.

Om toch nog te kunnen nazomeren kiezen we voor Zuid Spanje het warmste deel van Europa. Enfin, 2 weken lang zeer wisselvallig weer gehad terwijl in Nederland de mussen wederom dood van het dak vielen. Mijn vrouw en ik willen gaan testen of we ooit maar eens in Spanje moeten gaan proberen te overwinteren. Misschien zelfs ook maar eens een broodjeszaak moeten beginnen. Nu nog even de plek uitzoeken waar we dan later in groepsverband de vogeltjesdans willen gaan dansen. Dus camper gehuurd en kris kras door Zuid Spanje gecrosst.

De titel Ik Vertrek konden we eigenlijk meteen al veranderen in de Omroep Max kampeer hit “We zijn er bijna!”. Reisleidster Martine van Os is de enige die nog miste aan ons eigen pensionado camper avontuur. Voor ons is een geheel nieuwe wereld opengegaan. Zuid Spanje zit stampvol kamperende pensionado’s.

Werkelijk ongelooflijk hoeveel Amsterdamse volkstuintjes je rondom de mooiste caravans en campers aldaar tegenkomt. Mensen uit allerhande milieus. Super aardig , hulpvaardig en vooral ook blij met hun sandalen, korte broeken en T-shirts. Hier zou ik echt een boek over kunnen schrijven. De officieuze schattingen lopen uiteen van 40.000 – 150.000 pensionado’s aan de Spaanse costa’s. Er staan er veel minder ingeschreven, de Spaanse basisadministratie vermeld slechts enige 10 duizenden want iedereen die in Nederland nog een huis heeft hoeft zich niet in te schrijven.

Ook dit is dus een grijs gebied. Neemt niet weg dat wij ze bijna allemaal ontmoet hebben. Overigens bestaat de enige echte pensionado plaag ter plekke uit Engelsen. Die kom je daar in 10-voud en zeer luidruchtig tegen. Lineaire TV bestaat nog wel degelijk. Onze pensionado’s hebben allemaal en overal een schoteltje en missen niets van ons zenderaanbod. Hebben daar ook een uitgesproken mening over de volgende dag bij het petanque spel. BVN TV met hoogtepunten van de Nederlandse en Vlaamse publieke omroep scoort ook goed. En dan nog “de week” het meest gelezen Nederlandstalig weekblad van Spanje. Allemaal heerlijk simpel.

S’avonds een paar uurtjes lineaire TV, s’ochtends je krantje en thats it. Geen ingewikkelde commerciële activaties en promo’s van commerciële zenders. Net op het moment dat mijn vrouw en ik denken eigenlijk nog een maandje op deze manier te willen doorkabbelen komen onze Transavia boardingpassen alweer in mijn mailbox. De 2 weken waren weer om. Ik moest echt even beter kijken want de mail leek voor 100 % een boardingpas. Maar bleek een uitnodiging van Transavia te zijn om op 19 oktober naar hun nieuwe 6-delige docu soap “ Welkom aan  boord” bij SBS6 te gaan kijken. Zeer originele promotie welke me weer geheel bij zinnen bracht om mooie activaties te willen bedenken. Het deed me dan ook deugd de volgende dag bij SKO te zien dat de serie een marktaandeel van 10 % had behaald. Ik ga nog lang niet vertrekken, ben veel te jong als pensionado. Spanje kan wachten. In april maar weer eens aan de praat gaan op de MIP. Lekker zo’n vakantie. Was bijna professioneel ingedut.